Rok, który mija

Rok 2011, jak tory, wyprowadził mnie na nową ścieżkę. Droga wiedzie przez różnorodne krajobrazy, zagłębia się we mnie, zahacza o innych. 
Ten rok przyniósł tyle, że nie mogę opanować drżenia na myśl o tym, co może przynieść następny. 
W przededniu Nowego Roku myślę, że jestem gotowa na przyjście Nowego. 
Każdej Niewiadomej przyjrzę się przymrużonymi oczami, łapiąc ostrość widzenia. Dotknę, przymierzę, sprawdzę, wrzucę sierść z Jej grzbietu w ogień, by zobaczyć, jak się pali. Wyciągnę dłonie, żeby miała gdzie przyjść, gdzie się ułożyć. 
Nie pohamuję niczego, nie chcę. Łagodnie uchwycę końcówki płaszcza lekkiego, jak muślin i powiodę po omacku w kierunku ciepła i światła. 
Wydaję prorocze słowa, akceptuję wszystko, czego doświadczam. To ja i moje emocje. 
Podchodzę z szacunkiem do tego, co jest mi dane, co było mi dane, bo to część mnie. Nie hołubię, zakładam ozdobny album, przyciskam suche kwiaty i oddaję półce, żeby dźwigała za mnie ten ciężar. 

"List do M."

tych dwoje na fotografii

brakuje mi ich, tak spokojnych

pięknych

w kronice zaginionych

co się nie odnajdą

na czarno-białej kliszy

dotykają skóry

podskórza

łaskoczą się po myślach

które płyną jak muzyka wprost do żyły

opuszki palców pamiętają

to, co było

***

moje ręce potrafią dawać

moje serce dzieli się pozostając jedno

w moim umyśle mnożą się szufladki

moje ciało idzie za mną wiernie

jak pies

zabiorę siebie w dalekie strony

przeżywania

***

odkrywam ogród za wysokim murem

pełen chwastów

z nienazwaną plątaniną pnącza

coś tam rosło kiedyś wybujałe

rozpoznasz bo

suche trawy ścielą się gęsto

nie znam się na roślinach

ale wiem, że wszystko

potrzebuje światła i miłości

z jaką płynie woda

***

z czystej kartki papieru

składam figurkę

chaos załamań i cieni

ukryte krawędzie rodzą kształt

odwracasz ją kilkakrotnie i dopiero widać

czym się stała

***

drżenie na myśl

że oto staje przede mną Niewiadoma

wobec niej

zachwycona ja

dotykam mglistej tkaniny

i wtedy

nabiera moich kształtów

***

vivi sekcja

nie zostawia wiele do myślenia

pokroiłam na części i poddałam analizie

każdy włos i jego brak

co by tu jeszcze…

całun gotowy

niechaj płonie

***

ten czas

kalejdoskop słów i wrażeń

kawałki szkła wrzucone w wir

w odpowiednim świetle

dadzą nową jakość

Sztuka bezdomna

Wczoraj po wystawie "Bezdomna sztuka" w Galerii Nizio całkiem spontanicznie, nieoczekiwanie i z entuzjazmem zostałam zaproszona do współudziału w odczycie poezji. 
Odbył się on w miejscu nieodległym - w tej samej bramie, wystarczyło obrócić się na pięcie - klubokawiarni Paryż.
Mam nadzieję, że zdjęcia nadejdą niebawem, na cito dysponuję tylko nagraniem miernej jakości.
Odczyt odbył się poprzez nowe media - z telefonu komórkowego, który funkcjonuje jako USB i akurat zawierał pliki z wierszami... Tak, na pamięć znam tylko niektóre swoje haiku... a i to nie... cóż. Mam nadzieję, że zaszczycą mnie kiedyś Inni z lepszą pamięcią, którzy powtórzą me słowa z głowy... byłoby cudownie.
W każdym razie, chciałam z tego miejsca podziękować Pawłowi Wolańskiemu za zaproszenie na to artystyczne wydarzenie oraz Pawłowi Troczyńskiemu, współorganizatorowi, za poprowadzenie i wprowadzenie. 
W oczekiwaniu na zdjęcia powiem tylko, że bardzo (sic!) spodobał się poniższy zestaw wierszy:


"Pragnienie"
"Komentarz do"
"Rozpruwanie"
"od-prężanie"
"Już nie ten sam"
"*** (o tylu rzeczach rozwodzić się można)"


Poza tym, odbył się "odśpiew" Wyprawy a capella, nie licząc mojego buta wystukującego rytm. 
Poradziłam sobie.
:)

fot. by A.Trafimava

To linki do stowarzyszenia zajmującego się tym i innymi projektami:

http://www.otwartedrzwi.pl/

http://www.facebook.com/profile.php?id=100003164514299&sk=wall

Konkursowo

Mozaika nie śpi, Mozaika czuwa. 

Tylko Mozaika jest w stanie wymienić film w aparacie cyfrowym.

Tylko Mozaika jest w stanie polizać swój łokieć.

Mozaika potrafi nalać wody do sitka.

Mozaika wie, jak żyć, panie premierze.

Pies mozaiki na komendę "poproś" mówi: "poproszę".

Mozaika wchodzi dwa razy do tej samej rzeki. Zawsze.

Sobie naprzeciw

Kot miedzeszyński razu pewnego stał w oknie,

Nie długo tam dane mu było zostać.

Won stąd! - rzekła złowroga mu postać,

Teraz na pewno smutno gdzieś moknie.

"Sobie naprzeciw"

weź za rękę

weź do tańca

weź mnie w życie

niech mi serce

nie przymarza

do podszewki

zróbmy krok w przód

jak Bóg każe

należycie

ze mną, wiesz, że

nie zabawa

nie przelewki

pod chmurami

jest dla dwojga

miejsca dosyć

można tonąć

w srebrze jezior

bez pamięci

wiesz, nie lubię

wersem smętnym

o nic prosić

wolę sobą

po horyzont

cię wypełnić

jak zwierciadło

po gościńcu

obnoszone

w którym jasne

słońc promienie

rosną w siłę

postaw siebie

naprzeciw mnie

w drogi pyle

postaw siebie

naprzeciw mnie

czy aż tyle?

Odkrywam dla siebie Koftę, przesiewam przez siebie i wydaję na świat. 

Mam nadzieję, że Wam się podoba.

Ze szklanką ginu w dłoni...

K.J.L

Wesołych i jakich chcecie :)

Przepis na Gin wg. K.J.L

1. Frugo białe 

2. Gin Lubuski

3. Kinley original

(proporcje dowolne w zależności od chęci osiągnięcia odpowiedniego efektu: 

więcej nr1 - bananowo-kokosowo-ananasowo-liczi słodycz

więcej nr 2 - to, co Tygrysice lubią najbardziej

więcej nr 3 - ucieczka w taniochę)

Zaczynam wedle słów poety powyżej, myślę, że wystarczy...

Śmierć na pięć - Grzegorz Ciechowski RIP (2001)

"Śmierć"

W blasku słońca brzytwa łyżwy

Laska Mojżesza wobec lodu

Muzykę przecina skalpel wiadomości

Umarł jeździec Polihymnii

Biel chmur nadciąga z Torunia

The Essentials

"The Essentials"


Everything about you I need to take for granted
Words written on internal ring alone
What's essential is
Hidden from the eyes
You ask me if I ever regret
That when I breathe
It sometimes hurts
You ask if looking ahead
I see more than just
Fading into black


Spinning, falling, flying, rolling
Running, lying, inevitably loving

Rough paths are leading me
Indirectly forward
Wondering, just wondering if
What's essential
Isn't said loud and clear
You ask me if I do regret
Drifting God knows where
So humane, so close to veins
My love insane, insane

Cięte słowa - wyróżnienie w konkursie Namida

Triumfy Króla Niebieskiego!


To w świecie chrześcijańskim.


A u mnie...
niewątpliwie powód do radości - dostałam wyróżnienie w konkursie na haiku. 
Jeden wiersz znajdzie się w tomiku - znajomych i przyjaciół Królika zapraszam do zerknięcia TU. 


Also, wygrał "Zmierzch". 

"Zmierzch"

Wieże w karmazynową
przyoblekły się łunę
Latarnie zachodzącego
słońca nad miastem

Symfonia stukaniem

Między częściami symfonii nie ma miejsca na brawa. Jest cisza, oczekiwanie. Można się zastanawiać nad tym, co było i wyobrażać sobie to, co będzie. W symfonii zmienia się tempo, kompozytor pragnie zaskoczyć czymś widownię, raz pogania, potem zwalnia, proponuje zgrabny piruet. 

A teraz wyobraźmy sobie, że nikt nie słucha tej symfonii. Szkoda.

Nie ma kto docenić kunsztu, skomentować usterek. Nic to.

Piszą się przecież następne Symfonie i Koncerty, jak to w życiu. 

"siostrze"

śnisz mi się często

nie odeszłaś

nawet mieszkasz

w mojej szafie

zadziwiające,

jesteś mi bliższa

niż za życia

w tysiącach rzeczy

i przeczuć

o, jak ja Ci zazdroszczę

wolności

od wyboru

co dzień na nowo

"siostrze" (II)

śnisz mi się często

i ostatnio

sprzedałaś mnie

na odprawie granicznej

śmiejesz się

to wspaniale, to dobrze

bo ja

...

"siostrze" (III)

wiesz,

teraz przez ciebie

śni mi się śmierć mojej krwi

mojego ciała

połowy ducha

moich oczu i nosa

i siłą powstrzymuję się

by nie sprawdzić tętna

czy śpi

"siostrze" (IV)

tak, zalęgłaś się

w moich snach

przez dzień jakoś cię mniej

bezpiecznie (?)

ucieleśniasz naturę

bezwzględne jej prawo

do niespodzianki

a my

my – ludzie – ja – Kain

przecinamy serca

powolnym pasmem autostrady

więc ty

to także ja

spotkamy się na drodze

będę drzewem

w które ty uderzysz

"siostrze" (V)

wiem,

że cię nie oswoję

że czym chcę,

mogę machać

ręką, piórem, młotem

wszystko jak

dit

grudka ziemi

o dach wysokiej komnaty

stuknie cicho

Bez światłocienia

********************************************************************************

"Bez światłocienia" 

znikasz ze swoich trzech wymiarów

w płaską jak deska fotografię

nie mogę zrobić kopiuj wklej

byś znów się pojawiła

zostały setki płaskich zdjęć

lecz brak już światłocienia

co byłby w stanie ciebie objąć

gdzie teraz jesteś

tylko blask

oślepia i przewierca

moje wyobrażenia

"starsza"

powoli będę tracić ciebie

schowasz się za lustro

w książkę, w zamknięte wieko od pianina

powisisz ładnie w ramce

poleżysz w albumie

a wszystko to

horyzontalnie

w pozycji trudnej do działania

powoli niezachwiane prawa

nie będą mogły ciebie dotknąć

ulegnie tobie grawitacja

prawo do zmarszczek

i nie doświadczysz końca świata

i lęk przez sen o jedno z dzieci

już nigdy ciebie nie obudzi

a widzisz, być może ja

dożyję osteoporozy, VII RP, ślepego zaułka

i będę stara

stara stara

starsza od ciebie

po raz pierwszy

Dear M.

Sezonuję te wiersze, właściwie nie ma dobrej chwili, żeby je upublicznić. 

"Everything is everything, what is ment to be, will be,

after winter comes spring..." - nawet, jeśli się o tym wie, trudno zyskać odpowiednią perspektywę. 

Kobiecie - Motylowi

***

czuję ciepło twoich perfum

bardzo dobrych i trwałych

jakbyś wpadła przed chwilą

zostawiła włos na obiciu sofy

rzadki zapis DNA

i sweter w kolorze bakłażana

do oddania przy następnej okazji

***

wyszłam przed ciebie

bo życie jest zawsze przed śmiercią

schowałam dywan za szafę

wyciągnęłam na wierzch wszystkie ciuchy

wietrzę

samotniejszą własną drogę

Poema XXI - Świat Miłosza

Wernisaż w ascetycznie zaaranżowanej przestrzeni Muzeum Etnograficznego 3.12.201.
Poema XXI - Świat poezji Miłosza, gdzie dołączyłam z "Pustym pokojem" we wspólnym albumie inspirowanym serią "Poema naiwne". 
Opis wystawy i wydarzenia TUTAJ.


Muzyka towarzysząca wystawie, autorstwa Mieczysława Litwińskiego, po prostu urzekała. Pełna kontemplacja, skupienie na dźwiękach, które były niezwykłe, niezwyczajnie wydobywane z gardeł, kieliszków (sic!), harmonium i wiolonczeli. 
Miły komentarz od jednego z Czytelników uzupełnił wrażenia. 


Niecodzienne wydarzenie. Zbieram w sobie tamte obrazy, bo inspiracji zaczerpnęłam garściami. 


Poniżej zdjęcia z tego wydarzenia.

Welcome into my world

***

Czy to lustro jest czy tafla
przeciętego wzdłuż jeziora
nieprzeciętną regularność
nosi ran do wyleczenia

Nie pamiętam, kiedy wstaję,
co zamknęło dzień poprzedni
gniew, mijanie znaczeń, rozpad
chleb szarawy i powszedni

Tchu wziętego w płuca brak -
nie wcześniej, niż powinno
wynurzenie z niezwykłości
tworzy wartość nową, inną

Nie zostanę w jednym miejscu
nazbyt długo, możesz ze mną
wyspy płodzić wulkaniczne
w tym równaniu z jedną zmienną

Klucz do bramy, do pokoju daję
- wizjer w kształcie teleskopu
do badania ciał astralnych
zimna blaszka stetoskopu

Czy to lustro jest czy tafla
przeciętego wzdłuż jeziora
ponad wodą czas zatrzymać
nasza, nie Demiurga rola.

For my Friend

"Away from reality"

Me, myself and I don’t want to let you down

In every second I’ll try not to leave it drifting

Away from reality

Please, tell me you know I’m not lying

It’s just my weakness that speaks so loud

Without any of you I’m breaking apart

Sandy land collapses under my feet

Sucking me with a baleful hiss

Please, tell me you know

That my intentions are the purest

And you believe I want to stay

Not so far from reality

What I need is a hand stretched wide

Not a rocky hard fist

Hold me close and I’ll try to be

Not so far from reality

Me, myself and I say thank you

For your company

widoki

"Hangman"

Mijały uparte dni
milczenie o tym, że znikamy

Obrót na pięcie jeden, drugi
powoli zmieniał serce w kamień

***

zawisnąć w pół kroku
nad oceanem
ma dużo uroku
tyle
co widok z szubienicy

Silva rerum

I'm still young
I'm still naive
And I know that you know
I don't know much about the industry
And I don't trust you yet,
So don't expect me to eat.
Cos I'm so tired of
Never being taken seriously.


Laura Marling

***

po co się idzie do apteki

kto to jest listonosz

ile mamy pór roku

bo moja ulubiona to kwiecień

blue black i żółty

gdybyś wróciła mamo

zapytam dlaczego tak długo

bo czekam tyle, wiesz

i jest mi smutno

                                 - dla Dominika i Jego Mamy 

Wypis z lektury

"Pośród wielu cech niezbędnych u muzy Lou miała zdolność rozpoznawania niezwykłych ludzi, którzy panicznie się bali, że są z w y c z a j n i  i przekonywała ich o ich roli wybrańców."

Francine Prose "Żywoty muz"

Potrzebuję muzy. 

Stu-po(s)t - 2003-2004-2005- 2006?

Zastanawiam się, czy jeszcze do czegoś, oprócz niewymiernej wartości utworów "literackich", potrzebne jest idealizowanie? Hm... po bardzo krótkim zastanowieniu, mówię stanowcze Nie. Nie, zupełnie do niczego, zapamiętajcie, dziatki. 

***

wiesz, że

się nie rozkruszę

nie zsypię jak gąbka

starej wykładziny

twoja tak piękna obecność

dla mojej

to kanion dla echa

to Fidiasz dla talentu

jedno istnieje swobodnie

                         bez drugiego

lecz nie tworzy nic powyżej

świadomości bytu

Może te słowa powinny się dłużej sezonować? Zastanawiam się, czy opisują coś obiektywnego? 
Pod zaimek należy podstawić w myślach dowolne imię - spróbujcie? Daje radę? Nie? Tylko jedno pasuje najbardziej? A może tamto już nie pasuje, a pasuje nowe? Nowe imię dla nadziei, nowy kanion dla echa, Fidiasz dla talentu? 
Literatura jest ponadczasowa - nie twierdzę, że "to" jest literatura. Niemniej jednak, nie powinno być mi wstyd (trochę się jeno dziwię), że wpadłam na to wcześniej. Cóż, nie jestem w stanie przewidzieć, "kędy wieje wiatr".

***

stepowego wilka

połknęła trawa

jak się połyka kluski

jednym chlup

i tylko białe farfocle z ogona

zakołysały się spazmatycznie

w grubych ustach ziemi

- wielkie podciśnienie

i już nie zobaczymy wilka ze stepu

chyba że

w bajce najtrwalszej

ludzkiej pamięci

"Komentarz do"

Za bliscy by się sobie przyśnić

Zbyt obecni aby tęsknić

-          kupiłam nową pościel

i znów leży w niej doczesność

Najświętsza Panienka w potoku sztucznych kwiatów 

Prawda, jakie to aktualne? Mogłabym zacząć pisać do "Porad Pani", albo "Sercem Wyznane". Nie śmieję się, wierzę w to, co piszę (w lirykach, znaczy). W każdej minucie, wierzę święcie i niezłomnie. 

"An Alloy"

you said

we were like an alloy

where one ends

other begins to shine

one shine

you were amused

feeling so comfortable

so natural beside me

like twin towers

of body and mind

so did I

so was I

sometimes being

you-and-me

an infinite creature

Sometimes - dzięki temu (czasem) zbliżamy się do absolutu ze świadomością, że ta kula leci ma elipsoidalną, bardzo długą trajektorię... To sformułowanie ma sens? Nie znam się na broni.
Potrzebuję błogosławieństw. Przyjdźcie kłaść ręce na mą głowę.

99 (2003/2004)

"K. tu była"

Jak to dobrze, że można z perspektywy czasu cieszyć się. Wydaje mi się, że żyję już drugie stulecie, a przede mną najmniej ich pięć. Spopielona wańka-wstańka. Tryskam energią i "mam wystrzałową wyobraźnię". 






"Apel do masochistów"

weźmy kiedyś w przypływie pomyślunku

cały szereg rzeźbionych w lenistwie chwil

bo teraz żeby znaleźć się poza zasięgiem

trzeba na prawdę umieć zaplanować

że nas nie ma

i nie wystarczy wyjść

i nie wystarczy pójść

i tak po prostu przed siebie iść

lecz trzeba każdemu z osobna napisać list

że z przykrością zawiadamiamy

bo od dnia tego i tego

do odwołania

jesteśmy umarli dla świata

i że zapewniamy o naszym uczuciu

gorącym przywiązaniu do teraźniejszości

lecz z pobudek osobistych

o których w pośmiertnym wydaniu autobiografii

poszukujemy pępka ziemi

i nie spieszymy się na autobus w nieznane

który i tak nas dopędzi, a może wyminie i nie zauważy

kto wie, kto wie, co będzie

i weźmy ciepły koc i wino

a ognisko zapisze nasze kroki konstelacją nowej mitologii

uciekając dymem do gwiazd

"od śmierci do życia"

już wiem

co pokutuje

co tak boli nie boląc stale

co czyha i zagraża równowadze

to sytuacja bez końca

zawieszona w niedopowiedzeniu

stąd zastanawiam się nadal

i błądzę

to toksyczna substancja

narkotyk o spóźnionym działaniu

podany mi jak dogmat

przez nieosiągalnego guru

to moje domniemanie

o przypadkowym spotkaniu

jeszcze kiedyś

i pytanie

co usłyszę w ciszy

co usłyszę w sobie

rozdrapywana rana krzyku

to właśnie pokutuje

a tu...

dzwonek do drzwi – to Ty przyjacielu – kocham Cię

 "join-venture"

dzisiaj

choć ciało nienagannie podatne

było na sonograf widoków pożądanych

w sposób naturalny

rozgięłam je twardą ręką

ustawiłam w pionie

cóż to

żandarm na straży

samokontrola bez brewerii

przywołanie do porządku

bardzo irytujące

korygowanie zachowania

nie nie nie

chyba to nie ja

a może tak się zaczyna

alkowiana konstytucja

"Rozpruwanie"

synonimy

a bliskoznaczności

to niuanse słownikowe

bzdury możnaby rzec

jednak są

jak między nie boję się

a chcę

zieje spadania studnia

jak między nie lękam się

a pragnę

rośnie gęstwina zażaleń

jak między nie sprzeciwiam się

a dążę

dlatego wymagam od siebie

wiedzy rozprutej na podszewki

czy postępuję z pewnością

czy tylko z pewną siebie odwagą

Przy stole

Historie z życia wzięte. 

***

lepiej już skłam
powiedz
"jak miło, że dzwonisz"
i jeszcze "co u Ciebie?"
przyzwoicie
zachowaj się wobec mnie

starym wrogom
mówimy "dzień dobry"
przez zaciśnięte zęby
i z zaciśniętą dupą


***

wyćwiczyłam się
w oddychaniu jednym płucem
w oczekiwaniu aż drugie
rozkurczy się
wiem już
nie umiera się z jednym
płucem
nie umiera się nawet
bez dwóch
wtedy, gdy trzeba
rosną spod pach skrzela
siedzimy w błocie
jak żaby
czekamy na wiosnę

---

teraz ćwiczę
drogę ewolucji


***

znalazła się dla mnie
odpowiednia metafora
zostałam
rurą
w boskich organach
upust przez dwie dziury
przybliżył mnie
do siebie

Co słyszysz, kiedy milknie muzyka?

Szanowni Państwo!
Dzisiaj proponuję kawał mięsa. Szczerą prawdę, brud spod paznokci. Jeżeli czytają to dzieci, proszę, żeby odeszły w tym momencie od monitora - nie żartuję.


Gasną światła, bo zabrakło fazy.
Milknie muzyka, bo pianista zapił.
Płowieje i wysycha skóra, bo nikt jej nie namaszcza i nie nawadnia.


Wiem, co się może stać po przekroczeniu Rubikonu. Z czym wielu z pokolenia Pewexu, ale i Pokemonów, zapoznało się być może (?) dogłębnie i boleśnie. Często przychodzi bardzo szybko, zaledwie tuż po dzwonku, co miał serce z konwalii, ale zwiądł. Nie umiejscowię tego w czasie; było, to i tak nadto. 
Nie wierzę, że jest uniwersalne; mówię tylko, że się zdarza.


Należy widzieć to, co powstało pomimo tego, samowolnie, jak swobodnie wieje wiatr. 
To Ono. Uniwersum samo w sobie. Piękne, wsobne, otwierające, szczere, lojalne, płynie w nim moja krew. I nie jest moje, jest dla świata. 

***

powiedziałeś, że On

jest dla ciebie najważniejszy

ode mnie i od ciebie ważniejszy

jestem Jego ostoją i służącą

nauczycielką i praczką

siłą rąk powstrzymuję się

podtrzymuję Go

a jednak

czuję, że hierarchia jest inna

On, ty

długo

długo

nic

cisza

chwilowe spotkanie

chwilowe pożądanie

chwilowe zainteresowanie

mija

i ja

***

już umiem robić COŚ

z pustką

siadam przy komputerze

oglądam film

wzruszam się „Modlitwą do anioła”

(była do mnie, przez krótko)

nie rozsierdzam się (cię)

nie pytam

czuję za to bulgot w brzuchu

zwijanie się tasiemcowych jelit

i mojego wroga – stolca

odurzam się własnym smutkiem

bezdomnością wśród przyjaciół

ich brakiem

czas prześlizguje się po mnie

zostawia przesuszone policzki i fiolet zmęczonych oczu

przeczekuję jak Winnie

a tam gdzieś tańczą rozmawiają kochają się dotykają

szczęśliwi ONI 

z którymi nie mam pokrewieństwa

***

potrzebuję spokoju

potrzebuje spokoju

pokoju w głowie

z głowy mieć cię

problemy

nie

gadaj

nie mów tyle

rób porządkuj w szafkach w półkach

tam tkwi kurz i w głowie kurz tkwi

tkwię tu co jest tam --- nie wiem

coś lepszego spokój mam tam jest

inaczej

tam gdzie mnie nie ma ciebie

"autoprezentacja"

ach przecież rozmawiamy

o boże, jakie to ciężkie

no już mów

jak musisz

ile razy to ja

a ty nie to

a ja właśnie więcej

musisz zrób to

(proszę)

no i lampa i to już nic

nie znaczy

co znaczy

„jesteś mi przecież najbliższa”

-- widzę twoje majtki

podpaski dupę tłuste włosy

(jak stado kóz)

masz dziurawe zęby dłubiesz się

masz krosty dziwnie czerwone na policzkach

gałgany na wierzchu słaby wzrok

kiepskie te obiady co mi dajesz

przecież przebywamy ze sobą

najważniejsze jest przebywanie

nie trzeba tyle gadać gadać no co ty mi możesz

powiedzieć

nic przejmującego o ile nie wygrana w lotka

a co ja myślę

co ja myślę to mam tak głęboko pod skórą

daleko od ciebie chyba że coś myślę o tobie

i to tylko żeby wskazać ci jak wiele jeszcze przed

tobą

żeby mi dogodzić

żeby odcisków nie narobić

i nie wytrzeć rękawa w plamę keczupu