Rok, który mija

Rok 2011, jak tory, wyprowadził mnie na nową ścieżkę. Droga wiedzie przez różnorodne krajobrazy, zagłębia się we mnie, zahacza o innych. 
Ten rok przyniósł tyle, że nie mogę opanować drżenia na myśl o tym, co może przynieść następny. 
W przededniu Nowego Roku myślę, że jestem gotowa na przyjście Nowego. 
Każdej Niewiadomej przyjrzę się przymrużonymi oczami, łapiąc ostrość widzenia. Dotknę, przymierzę, sprawdzę, wrzucę sierść z Jej grzbietu w ogień, by zobaczyć, jak się pali. Wyciągnę dłonie, żeby miała gdzie przyjść, gdzie się ułożyć. 
Nie pohamuję niczego, nie chcę. Łagodnie uchwycę końcówki płaszcza lekkiego, jak muślin i powiodę po omacku w kierunku ciepła i światła. 
Wydaję prorocze słowa, akceptuję wszystko, czego doświadczam. To ja i moje emocje. 
Podchodzę z szacunkiem do tego, co jest mi dane, co było mi dane, bo to część mnie. Nie hołubię, zakładam ozdobny album, przyciskam suche kwiaty i oddaję półce, żeby dźwigała za mnie ten ciężar. 

"List do M."

tych dwoje na fotografii

brakuje mi ich, tak spokojnych

pięknych

w kronice zaginionych

co się nie odnajdą

na czarno-białej kliszy

dotykają skóry

podskórza

łaskoczą się po myślach

które płyną jak muzyka wprost do żyły

opuszki palców pamiętają

to, co było

***

moje ręce potrafią dawać

moje serce dzieli się pozostając jedno

w moim umyśle mnożą się szufladki

moje ciało idzie za mną wiernie

jak pies

zabiorę siebie w dalekie strony

przeżywania

***

odkrywam ogród za wysokim murem

pełen chwastów

z nienazwaną plątaniną pnącza

coś tam rosło kiedyś wybujałe

rozpoznasz bo

suche trawy ścielą się gęsto

nie znam się na roślinach

ale wiem, że wszystko

potrzebuje światła i miłości

z jaką płynie woda

***

z czystej kartki papieru

składam figurkę

chaos załamań i cieni

ukryte krawędzie rodzą kształt

odwracasz ją kilkakrotnie i dopiero widać

czym się stała

***

drżenie na myśl

że oto staje przede mną Niewiadoma

wobec niej

zachwycona ja

dotykam mglistej tkaniny

i wtedy

nabiera moich kształtów

***

vivi sekcja

nie zostawia wiele do myślenia

pokroiłam na części i poddałam analizie

każdy włos i jego brak

co by tu jeszcze…

całun gotowy

niechaj płonie

***

ten czas

kalejdoskop słów i wrażeń

kawałki szkła wrzucone w wir

w odpowiednim świetle

dadzą nową jakość

Sztuka bezdomna

Wczoraj po wystawie "Bezdomna sztuka" w Galerii Nizio całkiem spontanicznie, nieoczekiwanie i z entuzjazmem zostałam zaproszona do współudziału w odczycie poezji. 
Odbył się on w miejscu nieodległym - w tej samej bramie, wystarczyło obrócić się na pięcie - klubokawiarni Paryż.
Mam nadzieję, że zdjęcia nadejdą niebawem, na cito dysponuję tylko nagraniem miernej jakości.
Odczyt odbył się poprzez nowe media - z telefonu komórkowego, który funkcjonuje jako USB i akurat zawierał pliki z wierszami... Tak, na pamięć znam tylko niektóre swoje haiku... a i to nie... cóż. Mam nadzieję, że zaszczycą mnie kiedyś Inni z lepszą pamięcią, którzy powtórzą me słowa z głowy... byłoby cudownie.
W każdym razie, chciałam z tego miejsca podziękować Pawłowi Wolańskiemu za zaproszenie na to artystyczne wydarzenie oraz Pawłowi Troczyńskiemu, współorganizatorowi, za poprowadzenie i wprowadzenie. 
W oczekiwaniu na zdjęcia powiem tylko, że bardzo (sic!) spodobał się poniższy zestaw wierszy:


"Pragnienie"
"Komentarz do"
"Rozpruwanie"
"od-prężanie"
"Już nie ten sam"
"*** (o tylu rzeczach rozwodzić się można)"


Poza tym, odbył się "odśpiew" Wyprawy a capella, nie licząc mojego buta wystukującego rytm. 
Poradziłam sobie.
:)

fot. by A.Trafimava

To linki do stowarzyszenia zajmującego się tym i innymi projektami:

http://www.otwartedrzwi.pl/

http://www.facebook.com/profile.php?id=100003164514299&sk=wall

Konkursowo

Mozaika nie śpi, Mozaika czuwa. 

Tylko Mozaika jest w stanie wymienić film w aparacie cyfrowym.

Tylko Mozaika jest w stanie polizać swój łokieć.

Mozaika potrafi nalać wody do sitka.

Mozaika wie, jak żyć, panie premierze.

Pies mozaiki na komendę "poproś" mówi: "poproszę".

Mozaika wchodzi dwa razy do tej samej rzeki. Zawsze.

Sobie naprzeciw

Kot miedzeszyński razu pewnego stał w oknie,

Nie długo tam dane mu było zostać.

Won stąd! - rzekła złowroga mu postać,

Teraz na pewno smutno gdzieś moknie.

"Sobie naprzeciw"

weź za rękę

weź do tańca

weź mnie w życie

niech mi serce

nie przymarza

do podszewki

zróbmy krok w przód

jak Bóg każe

należycie

ze mną, wiesz, że

nie zabawa

nie przelewki

pod chmurami

jest dla dwojga

miejsca dosyć

można tonąć

w srebrze jezior

bez pamięci

wiesz, nie lubię

wersem smętnym

o nic prosić

wolę sobą

po horyzont

cię wypełnić

jak zwierciadło

po gościńcu

obnoszone

w którym jasne

słońc promienie

rosną w siłę

postaw siebie

naprzeciw mnie

w drogi pyle

postaw siebie

naprzeciw mnie

czy aż tyle?

Odkrywam dla siebie Koftę, przesiewam przez siebie i wydaję na świat. 

Mam nadzieję, że Wam się podoba.

Ze szklanką ginu w dłoni...

K.J.L

Wesołych i jakich chcecie :)

Przepis na Gin wg. K.J.L

1. Frugo białe 

2. Gin Lubuski

3. Kinley original

(proporcje dowolne w zależności od chęci osiągnięcia odpowiedniego efektu: 

więcej nr1 - bananowo-kokosowo-ananasowo-liczi słodycz

więcej nr 2 - to, co Tygrysice lubią najbardziej

więcej nr 3 - ucieczka w taniochę)

Zaczynam wedle słów poety powyżej, myślę, że wystarczy...

Śmierć na pięć - Grzegorz Ciechowski RIP (2001)

"Śmierć"

W blasku słońca brzytwa łyżwy

Laska Mojżesza wobec lodu

Muzykę przecina skalpel wiadomości

Umarł jeździec Polihymnii

Biel chmur nadciąga z Torunia

The Essentials

"The Essentials"


Everything about you I need to take for granted
Words written on internal ring alone
What's essential is
Hidden from the eyes
You ask me if I ever regret
That when I breathe
It sometimes hurts
You ask if looking ahead
I see more than just
Fading into black


Spinning, falling, flying, rolling
Running, lying, inevitably loving

Rough paths are leading me
Indirectly forward
Wondering, just wondering if
What's essential
Isn't said loud and clear
You ask me if I do regret
Drifting God knows where
So humane, so close to veins
My love insane, insane

Cięte słowa - wyróżnienie w konkursie Namida

Triumfy Króla Niebieskiego!


To w świecie chrześcijańskim.


A u mnie...
niewątpliwie powód do radości - dostałam wyróżnienie w konkursie na haiku. 
Jeden wiersz znajdzie się w tomiku - znajomych i przyjaciół Królika zapraszam do zerknięcia TU. 


Also, wygrał "Zmierzch". 

"Zmierzch"

Wieże w karmazynową
przyoblekły się łunę
Latarnie zachodzącego
słońca nad miastem

Symfonia stukaniem

Między częściami symfonii nie ma miejsca na brawa. Jest cisza, oczekiwanie. Można się zastanawiać nad tym, co było i wyobrażać sobie to, co będzie. W symfonii zmienia się tempo, kompozytor pragnie zaskoczyć czymś widownię, raz pogania, potem zwalnia, proponuje zgrabny piruet. 

A teraz wyobraźmy sobie, że nikt nie słucha tej symfonii. Szkoda.

Nie ma kto docenić kunsztu, skomentować usterek. Nic to.

Piszą się przecież następne Symfonie i Koncerty, jak to w życiu. 

"siostrze"

śnisz mi się często

nie odeszłaś

nawet mieszkasz

w mojej szafie

zadziwiające,

jesteś mi bliższa

niż za życia

w tysiącach rzeczy

i przeczuć

o, jak ja Ci zazdroszczę

wolności

od wyboru

co dzień na nowo

"siostrze" (II)

śnisz mi się często

i ostatnio

sprzedałaś mnie

na odprawie granicznej

śmiejesz się

to wspaniale, to dobrze

bo ja

...

"siostrze" (III)

wiesz,

teraz przez ciebie

śni mi się śmierć mojej krwi

mojego ciała

połowy ducha

moich oczu i nosa

i siłą powstrzymuję się

by nie sprawdzić tętna

czy śpi

"siostrze" (IV)

tak, zalęgłaś się

w moich snach

przez dzień jakoś cię mniej

bezpiecznie (?)

ucieleśniasz naturę

bezwzględne jej prawo

do niespodzianki

a my

my – ludzie – ja – Kain

przecinamy serca

powolnym pasmem autostrady

więc ty

to także ja

spotkamy się na drodze

będę drzewem

w które ty uderzysz

"siostrze" (V)

wiem,

że cię nie oswoję

że czym chcę,

mogę machać

ręką, piórem, młotem

wszystko jak

dit

grudka ziemi

o dach wysokiej komnaty

stuknie cicho

Bez światłocienia

********************************************************************************

"Bez światłocienia" 

znikasz ze swoich trzech wymiarów

w płaską jak deska fotografię

nie mogę zrobić kopiuj wklej

byś znów się pojawiła

zostały setki płaskich zdjęć

lecz brak już światłocienia

co byłby w stanie ciebie objąć

gdzie teraz jesteś

tylko blask

oślepia i przewierca

moje wyobrażenia

"starsza"

powoli będę tracić ciebie

schowasz się za lustro

w książkę, w zamknięte wieko od pianina

powisisz ładnie w ramce

poleżysz w albumie

a wszystko to

horyzontalnie

w pozycji trudnej do działania

powoli niezachwiane prawa

nie będą mogły ciebie dotknąć

ulegnie tobie grawitacja

prawo do zmarszczek

i nie doświadczysz końca świata

i lęk przez sen o jedno z dzieci

już nigdy ciebie nie obudzi

a widzisz, być może ja

dożyję osteoporozy, VII RP, ślepego zaułka

i będę stara

stara stara

starsza od ciebie

po raz pierwszy

Dear M.

Sezonuję te wiersze, właściwie nie ma dobrej chwili, żeby je upublicznić. 

"Everything is everything, what is ment to be, will be,

after winter comes spring..." - nawet, jeśli się o tym wie, trudno zyskać odpowiednią perspektywę. 

Kobiecie - Motylowi

***

czuję ciepło twoich perfum

bardzo dobrych i trwałych

jakbyś wpadła przed chwilą

zostawiła włos na obiciu sofy

rzadki zapis DNA

i sweter w kolorze bakłażana

do oddania przy następnej okazji

***

wyszłam przed ciebie

bo życie jest zawsze przed śmiercią

schowałam dywan za szafę

wyciągnęłam na wierzch wszystkie ciuchy

wietrzę

samotniejszą własną drogę

Poema XXI - Świat Miłosza

Wernisaż w ascetycznie zaaranżowanej przestrzeni Muzeum Etnograficznego 3.12.201.
Poema XXI - Świat poezji Miłosza, gdzie dołączyłam z "Pustym pokojem" we wspólnym albumie inspirowanym serią "Poema naiwne". 
Opis wystawy i wydarzenia TUTAJ.


Muzyka towarzysząca wystawie, autorstwa Mieczysława Litwińskiego, po prostu urzekała. Pełna kontemplacja, skupienie na dźwiękach, które były niezwykłe, niezwyczajnie wydobywane z gardeł, kieliszków (sic!), harmonium i wiolonczeli. 
Miły komentarz od jednego z Czytelników uzupełnił wrażenia. 


Niecodzienne wydarzenie. Zbieram w sobie tamte obrazy, bo inspiracji zaczerpnęłam garściami. 


Poniżej zdjęcia z tego wydarzenia.