Latavce (2002) - o mężczyznach

Drogie Panie, najmilsi Panowie. Dziś Dzień Chłopaka - brzmi to banalnie i mało męsko, lecz być może w ten sposób oddaje się to, co chłopięce w męskiej duszy? To, za co my, kobiety, kochamy płeć przeciwną, co nas w nich pociąga? Zapewne są to te same cechy, za które często nienawidzimy cały ten "ród plugawy", mięsiste tocząc przekleństwa. Ot, ambiwalencja, mój ulubiony termin. Otwieram nieco widok kobiecego serca, ciała i umysłu. Opowiadam, co dzieje się na styku jing i jang. Iskrzy? 

Zamiera w oczekiwaniu? Porusza? A może drażni?

Mumford and Sons - bo chłopcy kiedyś stają się ojcami...

***

wynurzają się mężczyźni

platoniczni w swym znaczeniu

drugą nogą kolosa

podpierają rodzący się życiorys

wychodzę do nich

spod wykrochmalonych halek

ochronnej palety barw

pędzla matki

dzięki ci Panie za różnorodność

***

Stargan zamknięty, panowie

na bliżej nieokreśloną

ilość rozpamiętywanych zdarzeń

A wszystko, ten zastój, panowie

przez was właśnie

jednego i kilku z was

Samonakręcająca konstrukcja

mdławo łzawo nielusa

Bob Dylan lyrics

extra task

Cali-fornication

Dorośnij, mała. 
Zapominam czasem, że samotność, to stan naturalny, pożądany, bezpieczny i ubogacający.
Zapomniałam, ale już pamiętam. 
Umaję tego posta Paprykami, "silwuple". Proszę posłuchać tekstu, tym razem. 

***

Przecieram ręką zimną taflę
zostaje smuga ciepła z dłoni
mgła skrapla się
tężeje
układa w labirynty
zamarza.

Po tafli
ciężkiej i długiej
jak noc
niezaspokojonych modlitw
tnie brzytwa myśli.

Przykładam do policzka
ciągnę
ciągnę
ciągnę.

To moja twarz
tylko moja twarz
w największym nawet zwierciadle.

Lewinska Affair - twarze i postaci

Szanowni Państwo!

To już nie przelewki. Lewinska Affair ma udokumentowane swoje postaci i zachowane dla potomności zdjęcia. Teraz nie możemy się wycofać. Scena grzeje się pod opiekuńczym i zazdrosnym światłem reflektorów. Czarne pianino Legnica samo otwiera klapę, szczęka klawiszami z niecierpliwością. 

Odliczamy - do 20. października zostało... hmm... albo 5 minut albo sto lat :) Zależy, czy patrzeć miarą  Goździuka czy Lewińskiej...

To co się tam sobie życzy? Połamania nóg?

Pozdrawiam

K.J.L.

Malwina Chabocka - autorka zdjęć i ruchu scenicznego. Wielkie Dzięki, Siostro!

Kamienne muzy

***

spoglądają na nas kamienne muzy

zakotwiczone w butach z betonu

bez rąk

ten taniec

płynie meandrycznie u ich stóp

moje lekkie stąpanie

im na przekór

Pamiętnik otwierany - 2002 (?)

Raz na sto lat wchodzę do pokoju, który był mój. "Pusty pokój", o którym nawet jest piosenka, zawiera dziwnie pachnącą szufladę. Składowisko papierów, skrawków, fragmentów i mniejszych całości. Raz na sto lat wchodzę do pokoju, siadam przed szufladą po turecku i pochylam się nad tą mozaiką. Czytam kolejny raz wszystko, co tam znajdę. Jest to odległe, a zarazem znajome. Moje, a jednak już nie tą samą "mną" opatrzone. 
Dwa "haikowe" wiersze na końcu - dzisiaj miałam przed oczami "Bursztynowego ptaszka" Miłosza, ten klimat. 
Take your time, relax, open the bottle... sip.

"Pamiętnik otwierany"

spadły na mnie

deszcze kilku lat

wyrzucone z kalejdoskopu

koraliki bez wyrazu

drobne aluzje

imiona i daty

wysypane, jak susz

z zielnika

jedyny świadek

agonii i wzlotów

rozpoczął monolog

"wieczorne pisanie"

uciekłam

przenocować

na stercie papierów

i plamie atramentu

wracam późno

jak zwykle

                            - K.

"Idol"

bezmyślnie

samoistnie

wybrałam ciebie

za ikonę

do ołtarzyka porównań

***

słońce świeci zielono

w pryzmacie butelki

uśmiechają się drzewa

***

przecieram oczy

czyjś przelotny widok

spłynął po powiekach

Piąty kolor tęczy - 2003 - góry

Górskie widoki pokrywają horyzont. Nowe tory dla duszy, spotkania na szlaku. Parę wierszy oraz piosenka o Bieszczadzkim Wilku inspirowana podkarpackimi krajobrazami.


Śpiewa SDM (Stare Dobre Małżeństwo) w piosence "Najeli". Tekst o tym, jak Kobieta zagarnia głowę i ciało obserwujących ją mężczyzn. Musiała być śniada, mieć błyszczące ciemne oczy i włosy. Tańczyła dziko i swobodnie, jej biodra opływały w miód i mleko. Jak Wenus, wyłaniała się z oparów gorąca na meksykańskiej pustyni. Tequilla jak słońce, kobieta jak tequilla.


"Gdy mówię "Meksyk", to jesteś ty, Najeli.
Gdy myślę "Cancun", najpierw ty się zjawiasz.
Do Tulum przybywasz na morskich falach, 
Córko wodza Majów, a może córo bogów."

***

że mchem obrósł

że zupełnie sam

że i jemu i księżycowi - łyso

słyszałam te opowieści

bardzo bardzo dokładnie

uchem przy zwalonym pniu

gdy wiązałam

schylona

buty na dwa razy

***

będzie się

kwiecić

cienić

i  znaczyć

obrazek mój

na niewiadomej ścianie

***

czuję

opierasz mi się dziko

jeżyno zimnego potoku

***

to był

Twój wiatr

Twoje widoki

- potakiwałam tylko

nad zdjęciami

że ja też bym...

teraz

widok się rozszerzył

ja w kadrze

obok ciebie

***

twoja troska

nieboska

niebieska

piaty kolor tęczy

cały wypełnia

"Bieszczadzka mantra"

Bieszczadzki Wilku, co po połoninach

Zbierasz kolor swego futra.

Bieszczadzki Wilku, co nosisz w chrapach 

Zapach pierwszego śniegu.

Ref: Boję się za Ciebie, 

że zwątpisz, polegniesz.

Trzymam Twoje listy, 

zaklinam na ich treść.

Powtarzam jak mantrę, że Ty też

Ulepiony jesteś z tęczy.

Bieszczadzki Wilku, co deszcz spokojnie pijesz

Spływający strumieniem.

Bieszczadzki Wilku, Twoje siwe oczy

W zieleń duszy zapadają.

Bieszczadzki Wilku, na moje nocne wołanie

Odpowiedz w godzinie snu

Bieszczadzki Wilku, mój aniele złoty,

Żywicielu muz.

Piąty kolor tęczy - 2003 - in love

Dla kochanków czas jest zawsze wrogiem. Nie wystarczy minut ani godzin. To, co widać, nie jest już tym samym po chwili. Niekiedy znajdujemy sobie kruchą gałąź, by przytwierdzić się do niej przez noc, przeczekać, doczekać. Jak zimujący w parku wróbel.

***

kocham cię już drugi wrzesień

drugi liści pęd kołujący

wchodzi w moje otwarte

na oścież okno

drugi zapach

więc inny

ma teraz moje kocham

***

doczekałam się ciebie

świtaniem

za gęsto tkaną zasłoną

ściśnięta dośrodkowo

zbita

obita jak jabłko

wytrącone z orbity gałęzi

w rannym budzeniu

trzepaniu dywanów

przyszedłeś

każde kroki są twoje

***

a gdyby tak

czas popłynął

w nieznaną stronę

i zostawił nas

samych

w spokoju

***

list twój ściskam

jak wróbel gałąź

a w dole młyn

i strach

1000

Mili Moi, 
"Moja anatomia" została zaszczycona tysiącem wejść. Jestem wzruszona, dumna i bardzo się cieszę. Średnio zostajecie na blogu, czytając, przeglądając zdjęcia lub tylko omiatając wzrokiem 4, 09 min. To czas, który statystycznie poświęcają ludzie w Polsce na czytanie gazet. Mam nadzieję, że poezja z dostawą do domu, na osobisty komputer, w środowisku zawsze przyjaznym, bo swoim, dostarcza Wam choć odrobinę przyjemności. Ja, oczywiście, czerpię czystą radość z dostarczania jej Wam. Nie powiem, że cieszyłabym się tak samo, gdyby nikt nie zaglądał do Mozaiki ze słów...
Art pro hominis. 
Dziękuję.
K.J.L.

"Bezimiennie"

Ty

Czerwona linia 

przed którą 

ląduje moja stopa

w wysokiej szpilce

Piąty kolor tęczy - 2003

Dzisiaj melancholijnie. Czasem życie nie rozpieszcza, robi się szczerze smutno. 

Zmarła bliska mi osoba. Po chwili zaskoczenia przychodzą wspomnienia, które wygniatają duszę. 

[*]

***

rzeczywistość

przybiera na wadze

i uparcie

wciska się w ramiona

jakby puste

jakby pełne

samo słowo "jakby"

nic mi nie mówi

wyraża obojętność

***

jak na ruchliwej ulicy

moje myśli

łatwo potrącić

nie tylko myśli

- bo nieuważne

ale i ciało

jednoczą się w tych

wypadkach - jedno

drugie wyciąga za uszy spod kół

***

dla kogo

jasno

dla kogo

mrok

podnieś oczy

tak się mówi

- w górze zawsze świeci

choćby świętojański robaczek

Everytime we say goodbye - I die a little

Opary, drżyjcie!

Informacja z ostatniej chwili. 
Podczas obrad okrągłego stolika (malusi był) W Oparach Absurdu, ustalono, co następuje:
20. października 2011 roku wieczorową porą odbędzie się debiut duetu pod wdzięczną nazwą "Lewinsky (a)* Affair"** ul. Ząbkowska 6. 
Czarne pianino Legnica w stanie ocenionym na dobry, z klauzulą o dostrojeniu, ruch sceniczny na platformie parteru, gitary półtora (siebie liczę za pół). Wokal. 
Nie strzelać do artystów, będą starać się, jak mogą.

 Opary

Zapraszam w imieniu własnym i Łukasza Goździuka.

"Lewinska Affair"

20. października 2011 roku

W Oparach Absurdu

ul.Ząbkowska 6 

Warszawa

* mogą nastąpić drobne zmiany, może...

** autorem tej wdzięcznej nazwy jest Łukasz - ave!

Koszule 2002

Czasem trzeba dać sobie odetchnąć. Pani Środo,proszę wybaczyć, nie dzisiaj. Słucham starego dobrego Turnaua, ktoś mi powiedział, że jest chory na słowotok. Niech i nawet tak będzie, nie przeszkadza mi to. 

by R. Ciok

"Koszule"

Tytanki życia

pod pancerzami emancypacji

kryją białe koszule

swoich ojców i kochanków

Nocą

rozpostarte namioty płótna

tulą ich jagnięce ramiona

Uwierzcie

nie chcą walczyć

w  gorsecie Achillesa

poprawiając rozmazany makijaż

***

W przeddzień rozkoszy niebanalnych

W poduszkach swoich pogrzebani

Rozplątujemy ścieżek meandry

I świetliki wiszą nad nami

Niezbadane wyśledzić pragniemy

Chwili co mija przydać wieczności

Więc dziś już śniąc przeżywamy

Rozkosze jutrzejszych miłości

I zdaje się - mleko i miód

popłynie nazajutrz z mych dłoni

w chętny duszy dzban

mojej i twojej

I zdaje się - uniesienie

twoimi wykrzesane dłońmi

roziskrzą srebrzyste krzemienie

duszy mojej i twojej

***

Przeciążenia

w ledwie zgięciu

przechyleniu sił układu

Od korzeni widne drzewo

czubki w słońcu  

umoczone nosi

Hop, fizyki prawa stałe

wyhuśtały życie - wnętrze

Przeciążenia wszechzależne

od ludzkości wszechoblicza

prawo zmienne

i widzę znowu

twoje odwrócone `ja`

by S. Rotunno

Neon

John Mayer. "Neon" 
First read, then listen. Then go and burn your guitar.

by R. Ciok

When sky blue gets dark enough
To see the colors of the city lights
A trail of ruby red and diamond white
Hits her like a sunrise


She comes and goes and comes and goes
Like no one can


Tonight she's out to lose herself
And find a high on Peachtree Street
From mixed drinks to techno beats it's always
Heavy into everything


She comes and goes and comes and goes
Like no one can
She comes and goes and no one knows
She's slipping through my hands


She's always buzzing just like
Neon, neon
Neon, neon
Who knows how long, how long, how long
She can go before she burns away


I can't be her angel now
You know it's not my place to hold her down
And it's hard for me to take a stand
When I would take her anyway I can


She comes and she goes
Like no one can
She comes and she goes
She's slipping through my hands


She's always buzzing just like
Neon, neon
Neon, neon
Who knows how long, how long, how long
She can go before she burns away, away.


She comes and she goes
Like no one can
She comes and she goes
She's slipping through my hands


She's always buzzing just like
Neon, neon
Neon, neon
Who knows how long, how long, how long
She can go before she burns away

Nieskromny pasażer na gapę - 2003

Wiersze o tym, co porzucił Konfucjusz. Wiersze o księżycu (o, poetycka zgrozo!) Wiersz o owadzie. O gwieździe, o stracie. O mnie.

***

przez ciebie

Łysy w pełnej krasie

nie mogłam spać

i jeszcze trzynasty

koty na drodze

całe czarne

i rozdeptany żuczek

w zielonym pancerzyku

to na

szczęście

może

a kto by tam

w takie rzeczy

proszę ciebie

wierzył

***

słabość

zdarza mi się

tyle razy ile Ty

do dziesięciu

na rok

***

patrz na mnie, Valentino -

jeszcześ nie pełny

dlatego krzywe masz spoj-

rzenie

koniec twojego szalika

utytłany w błocie

            - ja po nim

            jak po linie

do twojego wzroku

patrz na mnie, Valentino

***

mam bliznę po Tobie

mam bliznę po matce

nie dają zapomnieć

i jak opowiadam

czas ciągnie się równo

jak gorące toffi

***

nowy dzień,

Santa Polonia

i włożę się cała w niego

do bólu, żeby poczuł

że kurwa

będzie noc

i po nim

Santa - nowy dzień,

nowszy jeszcze od niego

***

popiliśmy

moją stratę i milczenie

sokiem z żywej pomarańczy

tętniła mi w rękach

jej słodkie orzeźwiające serce

wylało o wiele więcej niż

mieści się w nim zazwyczaj

bo z ust do ust

przez sznur pocałunków

nastapiło jego

cudwone rozmnożenie

***

ściągnę rozgrzaną jeszcze pościel

jak obrus z ołtarza

tam gdzie płonął ogień

w sztucznym świetle księżyca

krzątały się święte chrabąszcze

i nie pozwolę dotknąć

nikomu

chińskich znaków szkaplerza

***

moje niebo

namalowane olejami i pędzlem

z ogona wiewiórki

obraz prawie przestrzenny

w szerokim pass-par-tout

popatrzysz na nie

głowa w bok

i ramiona wskazujące

wyjście i nastepną salę

dwudzieste chyba niebo już widzę

powiesz

i w skrzypnięciu podłogi

zniknie twoje zainteresowanie

życiem pozagrobowym

***

razem z twoim

zbliżył się do mnie

o otwarte drzwi

mikrokosmos na sześciu nogach

***

przyjmuję ciebie

wgłab siebie

wgłąb

rękami do wewnątrz

całym ciałem

nieprzytomnie

a później

tu siniak i tam

i coś boli

kiedy grała muyzka

a ja nie miałam okularów

to nie ja tańczyłam

a później

ja oddychałam ciężko

***

powierzam moją

spadającą gwiazdę

powietrzu

spalającemu

w ręce 

Second side of the moon - 2002

Pisząc wtedy tę piosenkę, nie wiedziałam, że stanie wśród innych, gotowych do podania światu. Jest jedno "ale" - teraz muszę słuchać metronomu...  

Muzycznie - Ayo

by R.Ciok

Second side of the moon

Walking long at windy nights 

Keeping eyes wide opened   

Stepping in the little oceans 

Where reflects the light of hope.  

There you can  find me                     

Calling up to the moon                    

I make my confession                       

She’s the one to understand. 

Maybe we will meet someday          

On the one of my dark routes

Maybe we could fly over    

Lonely isles, lonely times       

And turn our faces                 

To the second side of the moon       

Just turn our faces                 

To the second side of the moon       

Dawn would catch us on the sidewalk

With the contraband of thoughts

Covered by the cloth of diamonds

We’re invisible in the crowd

So freedom’s found

Laying in our hands

Till the midnight hours

Till the immortal dance of death

Maybe you will see someday

Spectral faces in the lake

Maybe one of the diamonds

Night will put in your hair

And the unexpected voice

Of the second side of the moon

Deep in your heart – voice

Of the second side of the moon.

Po ludzku

***
to takie ludzkie
kropla krwi
ciemny włos
nie w tym miejscu
co trzeba

trzebiony
wyrywany

baobab

Thank you from the mountain

Chcę się podzielić opinią, którą dostałam od znajomej Wykładowczyni. Jest to porcja osobistych słów, ale myślę, że Pani A.P. nie obrazi się, jeśli je tutaj wkleję. Mam także nadzieję na więcej w ramach tej i innej krytyki. Pozdrawiam wiernych i niewiernych Czytelników.

Pani Kasiu,
stokrotne dzięki za ostatnią porcję wrażeń i przyjemności literackich. Trudno je wszystkie opisać w mailu, nie lubię zresztą tego robić, ale spróbuję najkrócej i na gorąco - wrażenie po przeczytaniu tych tekstów mam : bardzo wyrazistych obrazów, takich w rodzaju kinowych kadrów, a przekazie emocji szczególnego połączenia  delikatności z jakiegoś rodzaju energią - musiałabym jeszcze pomyśleć jak ją nazwać. 
Naprawdę bardzo się cieszę, że powstają te wiersze. 

(...)

Jeszcze raz dziękuję, pozdrawiam serdecznie,
A.P.*

*nazwisko znane redakcji ;)

Po to się sięga

***

sięgam ręką nad siebie
po jabłko
po owoc i soki
po to się sięga
nie wraca

ruch wzwyż
nad
ponad

ponad to
co mówisz

Stalowy Jeż

Czytaliśmy te same baśnie? Ta jest niezwykła. Przeszywa mnie dreszcz, kiedy zaglądam do nadwątlonej czasem książki, gdzie pośród zwojów drutu z miedzi, siedzi Magik i pilnuje Stalowego Jeża. 


***



Nie śpię
Roję rojne mary, we śnie
stępia się, co myśli głowa.
Moja głowa jest stalowa.
Tak jak Jeż (me alter ego),
Który zniknął dnia pewnego,  
Wytrąciwszy swe okowy
Z rąk Magika. Rudopłowy
(kolor miedzi, kolor krwisty)
W zwojach leży wąż plamisty.
Buty z węża mam nazute,
(Znaczą mądrość, znoszą trwogę)
Nogi w węża mam obute
Nimi depczę nową drogę.

Teraz idę.

Co raz nogi swoje trącam,
Ścieżkę gubię, myśli zmącam
Tym, co po mojej stronie lewej
Lśni odbitym światłem chciwym.
Blaskiem karmi się trytony.
Lgną do studzien, ich ogony
Zwinne chluszczą w wód odmęcie.
Jak na diablim instrumencie,
Grają łuski ich przejrzałe.
Drga im skóra. Pośniedziałe
blachy z srebra, złote, z miedzi -
Chrzęstem głowa się ma biedzi.
Przyciąganiem magnesowym,
Lotem szybkim, śnieniem nowym,
Góra oręż mój rozpędza
W stronę zbocza. Chłód oręża
Koi to, co rozpalone
I przyciąga w prawą stronę.
Nie śpię,
Roję rojne mary, we śnie
Stępia się, co myśli głowa.
Moja głowa jest stalowa.

Tu w wersji do poczytania. TEKST oryginalnej baśni Jana Brzechwy, coraz mniej sądzę, że dla dzieci.


Tu w wersji do wysłuchania w mojej skromnej interpretacji:

Ambiwalencja

"me gusta manana"

obietnica jutra
powierzchnia kalejdoskopu
w której się nie odbijesz

Bo szczęście, proszę państwa...

Kronikarze nie umieją umiejscowić w czasie tych utworów. Teksty inne, niż zazwyczaj. Zabawa słowem, jak zawsze. Zabawa konwencją, jest. Enjoy.

xxx

wracając tu znów mam serce pełne

oddycha czystym powietrzem

jak tu pachnie swobodą...

xxx

zapomniałam, że druga połowa mnie

została w kryształowym zamku

na szczycie wieży

jadę wkoło góry szybko szybko

nie zauważam że taka spięta chodzi

na piętach idee wymyśla ideom

chlipie i wzdycha cha cha

wszystko ją dotyka

a ja pędzę przędzę życia przędę

stojąc w korku

ha

oj, ha!

xxx

przecież wiadomo proszę państwa

ile komu się należy i że nigdy więcej

nie należy wprowadzać równouprawnienia

bo szczęście proszę państwa

nie istnieje, oczywiście

a los każdy ma pisany (formularz odpowiedni znajdą państwo w hallu, należy dostarczyć w ciągu dni trzydziestu do rozpatrzenia, w wypadku odmowy zostanie państwu przydzielony los z urzędu)

Let's dance little stranger

***
parz mnie długo
jak mocną kawę
do ust
wlej sobie
do pełna

***
jedna myśl
więcej
nie
tylko jedną
dziennie
odmierzam z apteczną dokładnością

***
omnia vincit
insomnia

Summertime

Wspomnienia lata. Mają kolor bieli, ostrego słońca, w które wpatruję się, mimo groźby utraty wzroku do reszty. Mają kolor szafiru, niezbadanej głębi. Mają kolor rosatti, upajający, jak słodki alkohol. 

Dzielę się tekstem piosenki, której na początku października będzie można wysłuchać... Jak i gdzie...? You'll see. 

Głos: Janis Joplin

Origin: George Gershwin, of course 

***

czuję

nachylasz się 

nad moim uchem

wdychasz

co zostało z zapachów lata

rosatti

saphire

blanco

Cierpko

Warkocz włosów twych

Oplótł ręce mi

Nienachlanie.

Kontur w świetle świec

Chyli lekko się

Nieuchwytny.

Na stole wino sauvignon

Ma cierpkiej bieli smak

Mam w ustach wino sauvignon

Wytrawnych słów mi brak

Nocy śliski gad

Patrzy na nas tak

Przenikliwie

Oswaja senny lęk

W nogach zwinął się

Półprzejrzysty.

Białego wina sauvignion

Ostatnie krople sączą się

W tym białym winie sauvignion

Zastygnąć bardzo chcę

Pod oknami tkwię

Wciągam nikły ślad

Niewidzialny

Mieszkasz blisko tu

W głowie pył i kurz

Niezmywalny

Nie każ więcej mi 

Czekać, tęsknić, śnić

Niespokojnie

Przechodzę dalej by

Pochłonął wieczór mnie

Nieodwracalnie

Brakuje wina sauvignon

W pustych kieliszkach cierpka woń

Tak jak to wino sauvignon

Kończę