One, ja - my

Kobiety mają swoje dni płodne
Dzieci, o które zgryzota
zawija im głowę w sen
jak w duszną kołdrę


Drą sumienie
czy już kurwy
czy jeszcze święte
Zbyt duża ilość szminki
może zmylić


Myślą, czy ten, co z nimi idzie
będzie też jutro, pojutrze
i po pojutrze


Nie ważne, czy na co dzień
poprawiają rękawy
czy suknie


W nocy chcę zniknąć
być jedna w częściach niewymiennych
usnąć
niezbudzona z krzywej rzeczywistości
zbudowanej z potaknięć
głową nad alkoholem

Malwina Wanda Chabocka - malarstwo

K.J.L

Malwina, przyjaciółka od lat, maluje, pisze, gra, wystawia, tworzy... 

Portret jej wykonania znalazł się na wystawie Dazed and Refused. Można go kupić za grube funciaki.

http://www.face-to-trace.com/

http://malwinart.com/

Spójnie

Dążę do tego, żeby się wszystko spajało. Jeśli spina się językiem - po ciele, po święcie, po dniu i nocy, po polsku i międzynarodowo - to bardzo dobrze. Wybrakowany język spajam klejem z obrazów. Bawię się - homo ludens. 

(nowe zdjęcia - zakładka Photos)

Poza kadrem - uświadomić sobie (Done!), że występuję w błogosławionym i skazanym (na cierpienie, śmiech i łzy) szeregu Matek. 

Pogaduchy

Znalazłam dzisiaj kolejną bramę, której nie znałam. Jutro, może pojutrze, zrobię tam parę zdjęć. Na jednym będzie oko, z którego źrenicy wystają czerwone kable instalacji, krwawo dość, surrealistycznie i prasko.
Na drugim namalowana kamienica i kot, bajkowa postać z wygiętym grzbietem. Na trzecim żółta żyrafa. 
Po tak pięknie wyczerpującym tygodniu mam ochotę uciec od życia i chyba teraz nikogo nie lubię. 
Mam nadzieję, że jak powrócę, ktoś jeszcze zostanie... 



***

nie mogę
bo
powinnam

"Wyprawa" a capella

Dosyłam materiały z wczoraj - enjoy :)
K.J.L

Na Krechę w Grawitacji

Przysiad z Łucją Dudzińską, Pawłem Paszkiewiczem i Zdzisławem Mikłaszewiczem w Grawitacji uważam za wielce udany wieczór poetycki.

Słuchacze słuchali z odpowiednim natężeniem, prezentujący, zasiadłszy na wygodnych kanapach i fotelach, godnie zaprezentowali... Dowiedzieliśmy się "skąd czerpiemy inspirację" i "jak daleko pada życie od poezji". Słowem, porządnie i z poczuciem ogólnego zadowolenia. 

Przeczytałam:

"Cali-fornication"

"*** o tylu, tylu rzeczach rozwodzić się można"

"***światło pada na twarz"

"Słodko"

oraz zaśpiewałam "Wyprawę" a capella. 

Uzupełnienie relacji foto-video wkrótce.

Gościnny Przysiad w Grawitacji 16.05.2012

Jak widać (niezbyt wyraźnie, co prawda) na załączonym obrazku z Painta, poetyckie wystąpienie publiczne z moją skromną osobą, między innymi, odbędzie się tu i tu, o tej o tej, wtedy i wtedy.

Zapraszam, oczywiście.

K.J.L.

Festyniarsko

Nowe zdjęcia w zakładce Photos - enjoy.
K.J.L.

Enough

“When I got enough confidence, the stage was gone. When I was sure of losing, I won. When I needed people the most, they left me. When I learnt to dry my tears, I found a shoulder to cry on. And when I mastered the art of hating, somebody started loving me.” 
― William Shakespeare

"Za sobą"

Dość tych słów

Padających jak grad

Niczego nie dajesz mi

W zamian

Do serca, które nie przyjmuje kłamstw

Nie dobijaj się

Zatęskniłeś może

Stąd szaleńczy rejs

Po wodach, których nie strzeże nikt

Nie zostawiaj już

Śladów mokrych stóp

Śladów moich łez

Jaszczur

Skóra złazi ze mnie, jak z jaszczurki, parę ruchów na paddelboote i biceps się ładnie zarysował. 
Zewnętrzna wylinka trwa parę dni. Wewnątrz, tu, na wysokości splotu słonecznego, czuję zastój. 
Nie wystarczy nocy, żeby przespać, sny śnią się znamienne i męczące. Tylko raz przyszedł do mnie kudłaty pies, położył swoje cielsko na moim boku i oddychał ciepło i zwierzęco. Trochę się bałam, trochę ufałam. Gdyby chciał mnie zagryźć, zrobiłby to od razu. Na razie sobie poszedł. Brakuje mi jego ciężaru, bo przytrzymywał, ustalał grunt. Jakie to dziecinne, naiwne... 
Dzień, za gorący, zbyt kłótliwy, wylewa się z ram, nie ma końca, nie zatraca, choć tyle się dzieje. 
Na chwilę się wyłączyć, nie dryfować po zakamarkach umysłu, zostać tu, gdzie jest ciało, zapanować nad nim. The time is now, now, now. 
Chwila prawdy (jak sobie radzę?) przyszła, tak, jak sądziłam. 
Nie szukaj mnie, proszę, nie goń, egoizm pcha ten Twój wózek, nic innego - Circulos vitiosus - piszę list otwarty, bo mogę się otworzyć. To luksus, na który Cię nie stać - o, ironio. Dlatego do mnie mierzysz. 
Przykro mi, szkoda, żal. 


Wszyscy i tak patrzą na ostatnią gwiazdę w dyszlu Wielkiego Wozu, nie na cztery koła, co go pchają.